Ανθρώπινα λάθη…
October 17, 2010 § 3 Comments
…τεχνικα λαθη.
Ως αργά στο γραφείο για άλλη μια φορά και μπαίνω σε σκέψεις.
Σκέψεις που συνήθως με οδηγούν στο κρεβάτι λίγο πιο προβληματισμένο και βρίσκουν απαντήσεις μόνο στο στάδιο του βαθύ ύπνου. Το πρόβλημα είναι ότι όταν ξυπνάω θυμάμαι μόνο πώς βρέθηκα χωρίς παντελόνι σε ένα δωμάτιο που ήταν γεμάτο με όλους τους φίλους μου και τους γνωστούς μου. Δεν μπορεί να μην έχεις δει ποτέ αυτό το όνειρο. Υπάρχει μια σειρά από όνειρα που τα βλέπουμε όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως μόρφωσης, κοινωνικού status είτε μουσικών επιλογών. Μια μικρή λίστα είναι η παρακάτω:
- Να πέφτεις από ψηλά. Βέβαια ποτέ δεν μαθαίνεις τι γίνεται όταν σκας στο έδαφος.
- Να σε κυνηγάει κάποιο μυθικό τέρας και να μην μπορείς να τρέξεις.
- Να μην μπορείς να διαβάσεις κείμενα και να λύσεις απλά μαθηματικά.
- Να σου κάθεται η Jolie © και σου λέει ότι περάσατε μοναδικές στιγμές μαζί.
- Να πηδάς γαμώ-τα-μπάζα και να αναρωτιέσαι που πήγε η Jolie © και γιατί το κάνεις αυτό…..(?)
Επανέρχομαι, είναι 3εις το πρωί Σαββάτου και είμαι ακόμα στην δουλειά. Όχι δεν είμαι μπουζουκτσής και ούτε securit-ας. Είμαι εδώ από τις 9 το πρωί της Παρασκευής και θα είμαι άλλες τρεις ώρες (μάλλον) γιατί ένα BUG μας πήγε 6 ώρες, πίσω.
Τι είναι τα bugs(?), εκτός από το τελευταίο μπλε πράγμα, που βλέπεις αφού έχουν crashάρει τα w
indows και δεν έχεις κάνει Ctrl+s στην εργασία σου. Είναι ανθρώπινα λάθη και κυκλοφορούν κυρίως τριών ειδών.
- Συντακτικά
- Αριθμητικά
- Λογικά
Τα συντακτικά είναι εύκολο να βρεθούνε. Κάπου εμφανίστηκε ένα τέρας μέσα στο όνειρο μου, το οποίο γνωρίζω ότι πραγματικά δεν υπάρχει. Άρα είμαι σε θέση να συνειδητοποιήσω ότι βρίσκομαι σε ένα όνειρο. Κατ’ επέκταση δεν χρειάζεται να τρέξω.
Έχεις λύσει ποτέ μαθηματικά προβλήματα σε όνειρο σου χωρίς να κάνεις λάθος ? Όχι ότι στο ξύπνιο είσαι και πολύ καλύτερος. Το ίδιο συμβαίνει σε και στα προγράμματα, κάποια διαίρεση με μηδέν κάνει την εφαρμογή να σταματάει καθώς ούτε οι υπερεπεξεργατές τις intel δεν μπορούν να επεξεργαστούν το άπειρο. Δεν είναι ιδιαίτερο δύσκολο να εντοπιστούν άμα ξέρεις καλά τι κάνεις στο προγραμματάκι σου.
Όμως τα πιο δύσκολα bugs είναι αυτά τα λογικά. Καθώς δεν μπορούν να ανιχνευθούν απλά κοιτώντας το κώδικά σου. Είναι τα λάθη που ξεπηδούν μέσα από την κόλαση των “διανοητικών παιχνιδιών” (σύμφωνα με τους Κινέζους υπάρχει μια κόλαση για το οτιδήποτε) και ποτέ δεν μπορείς να τα βρεις πριν κάνουν ζημιά. Πρόκειται να ατέρμονες επαναλήψεις ορισμένων διαδικασιών που γεμίζουν την μνήμη που έχεις προκαταλάβει για την εφαρμογή σου. Άμα είσαι τυχερός ονομάζεται “segmentation fault” δηλαδή η μνήμη που χρησιμοποιείς για να αποθηκεύσεις τα δεδομένα σου δεν μην είναι αρκετή καθώς γεμίζει με σκουπίδια. Ο μόνος τρόπος να τα ανιχνεύσεις είναι από το σημείο που συνέβη το “segmentation fault” να πας βήμα – βήμα πίσω στο χρόνο.
Για παράδειγμα, στέκομαι μέσα σε ένα δωμάτιο χωρίς παντελόνι και γύρω μου βρίσκονται όλοι οι γνωστοί και φίλοι μου. Μεταξύ τους δεν υπάρχει κανένας τρόπος συσχέτισης (άρα κάποιο κριτήριο είναι λάθος και γεμίζω την μνήμη μου, μέσω μιας επανάληψης, με πρόσωπα) . Αυτό που πρέπει να κάνω να είναι προσπαθήσω να θυμηθώ πώς βρέθηκα σε αυτή την θέση. -Μπήκα από εκείνη την πόρτα. Πιο πριν πέρασα μέσα από ένα ποτάμι καυτής λάβας με το skate μου. Αλλά εκεί φορούσα παντελόνι (σε όνειρο είμαστε … αλλά και το extreme έχει όρια). Άρα κάποιο λάθος συμβαίνει όταν περνάω αυτή την πόρτα και η μνήμη μου γεμίζει και με πολλά “σκουπίδια” εκτός από χρήσιμη πληροφορία με αποτέλεσμα να πρέπει να την αδειάσω. Έτσι εξαφανίζεται το παντελόνι μου!?! Ctrl + Alt +Del!! Ctrl + Alt +Del!!
Για τα παραδείγματα 4 & 5 θα μιλήσουμε σε κάποιο μελλοντικό post σχετικά με τις αδικίες της ζωής.
Όλα τα παραπάνω με οδηγούν να σκεφτώ ότι εμείς καλούμαστε να διορθώνουμε τα bugs που εμφανίζονται στις κατασκευές μας, ποιος, όμως, είναι υπεύθυνος να διορθώνει τα bugs σε εμάς? Κάποιος έφτιαξε το λειτουργικό μας σύστημα και μετά αποφάσισε να κόψει την υποστήριξη. Έχετε λάβει κάποιο BUGFIX είτε κάποια ενημέρωση? Γιατί εγώ όχι. Εκτός άμα ο εφιάλτης του καπιταλισμού έχει κατακλύσει το σύμπαν και κάποια άλλη εταιρεία εξαγόρασε αυτή που μας σχεδίασε και μας προγραμμάτισε. FUCK!! Είμαι ένα depreciated product κάποιας πολυ-γαλαξιακής εταιρίας που με πέταξε σε αυτό το πλανήτη.
Η ομοιότητα των bugs όπως εμφανίζονται στις μηχανές σε σχέση με τα δικά μας bugs με κάνει να βλέπω μια μοιραία συνεπαγωγή. Είναι ο θεός ένα team μηχανικών που μας σχεδίασε και μας έφτιαξε <=> άρα εμείς είμαστε μια ομάδα θεών που φτιάχνει ζωντανά, έμβια, όντα που ακόμα απλά δεν τους έχουμε εγκαταστήσει την εφαρμογή “βούληση ver.1” και έχουν διακόπτη “power”?
Πολλοί θα με πουν δογματικό, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι. Κοίταξε τον υπολογιστή σου. Το wallpaper, το mouse, τα περιεχόμενα του σκληρού δίσκου, ακόμα και το αυτοκόλλητο “I LOVE THE WORLD OF WARCRAFT” που μπορεί να έχεις κολλήσει πάνω. Το pc είναι “κατ’ εικόνα και κατ’ ομοίωση σου”.
Θα μου πεις όμως:
– Τρελέ, αφήνεις έξω ένα από τα πιο σημαντικά κριτήρια. Οι εφαρμογές αν και μπορούν να αντιγραφούν, δεν μπορούν να αναπαραχθούν. Καθώς οι γόνοι είναι πιστά αντίγραφα των γονέων. (Για αυτό και οι ιοί κυκλοφορούν ελεύθεροι από το ένα σύστημα στο άλλο.)
Το παραπάνω ισχύει … αλλά φαντάσου η εταιρία που μας έφτιαξε να μην μπορούσε να πληρώσει κάποιον να μας εγκαταστήσει ένα antivirus της προκοπής και έτσι πέρασε στην οικονομική λύση, μιας ψευδο-τυχαίας συνάρτησης που διαλέγει random κομμάτια από τους δύο γονείς και τα περνάει στον γόνο. Αν όχι ιδιοφυές … τουλάχιστον, όντως οικονομικότερο. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι σταματώντας τους ιούς να μεταδίδονται με αυτό το τρόπο, εισάγεις ένα άλλο πρόβλημα. Κάθε άνθρωπος να συμπεριφέρεται διαφορετικά από τον προηγούμενο. Φανταστείτε κάθε φορά που κατεβ—αγοράζεις τα windows να μην ξέρεις τι ακριβώς θα σου κάτσει, και άμα μετά από 18 χρόνια δεν μπλέξει με κακές παρέες? Ε, λοιπόν αυτό είναι το “θαύμα” της γέννησης. Και όταν ψάχνεις για εργάτες δεν σε βολεύει. Πιστεύω πολλοί επιχειρηματίες θα ήταν εξαιρετικά ευτυχισμένοι άμα μπορούσαν να διασταυρώσουν τους καλύτερους υπαλλήλους τους και να βγάζουν φωτοτυπίες τα πιο πετυχημένα παιδιά τους. Για τον Χριστό! Το κάνουν ΟΛΟΙ οι φιλόζωοι στα σκυλιά τους!!! Άρα ένας τέτοιος επιχειρηματίας θα λέγονταν και “φιλο-υπάλληλος”???
Τέσπα… you get the point!!
Ο τρελός μέσα μου
.
Ο τρελός μέσα μου 
Ναι και αν υπήρχαν antivirus τα οποία τόσο απλά θα μπορούσαν να διορθώνουν λάθη και entries τότε πως θα οικονομούσαν οι φαρμακευτικές, οι ψυχίατροι και λοιποί σώστες της ανθρώπινης μηχανής;
Εύστοχος ο παραλληλισμός σου, όμως μέσα σε όλο αυτό το (χαοτικό για μένα) μαθηματικό σύστημα που περιγράφεις, που μπαίνουν τα συναισθήματα; Και αν τα λάθη εκφράζονται με επαναληπτικές διαδικασίες που γεμίζουν σκουπίδια το νοητικό μας σύστημα και φτάνουμε να βρισκόμαστε σε ένα δωμάτιο χωρίς παντελόνι με όλους τους γνωστούς μας γύρω, τότε το συναίσθημα λέει ντροπή και η λογική λέει ουπς πάμε πάλι από την αρχή κάτι δε πήγε καλά….και συνεχίζω την ακατάσχετη πολυλογία του πρωινού καφέ…οι επαναληπτικές νοητικές διαδικασίες προσπαθούν να διορθώσουν λανθασμένα συναισθήματα που γεμίζουν σκουπίδια το σύστημα μας, τα σκουπίδια δεν εξυπηρετούν, πιάνουν χώρο βρωμάνε και προκαλούν “μικρόβια”, συνήθως τα λανθασμένα συναισθήματα κάνουν ζημιά στο σύστημα μας πριν προλάβουμε να τα διορθώσουμε με αποτέλεσμα η απομάκρυνση τους να είναι απίστευτα επιβαρυντική για τον ανθρώπινο οργανισμό λόγω δυσωδίας και ενδεχόμενης σήψης. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε, όπως σωστά προ ανέφερες είναι να πάμε σιγά σιγά πίσω, παρατηρώντας της προηγούμενες ενέργειες και τα συναισθήματα που έχουν προκαλέσει, τσεκάροντας επίμονα τη μετάφραση που έχουμε κάνει και τον επόμενο προγραμματισμό, αφού τελειώσουμε με αυτή τη δουλειά που μπορεί να πάρει ώρες μέρες χρόνια ανάμεσα σε σκουπίδια και ότι συνεπάγεται με αυτά, η επανάληψη είναι το μόνο σίγουρο, εκεί κρίνεται κατά πόσο έχουμε καθαρίσει το σύστημα μας και κατά πόσο ο καινούργιος χώρος είναι έτοιμος να δεχτεί και να αναπαράγει τις καινούργιες αντιδράσεις μας. Συνήθως αυτό που γίνεται είναι ένα συνεχόμενο ντε ζα βου, δηλαδή τα ξαναζούμε όλα με καινούργια πρόσωπα, κάτι σα τη μέρα της μαρμότας, αυτό που αλλάζει είναι ο τρόπος που θα μεταφράσουμε γεγονότα και σημάδια, τι συναισθήματα θα προκαλέσουν και αν όλη αυτή η διορθωτική διαδικασία μέσα στο κεφάλι μας έχει πιάσει τόπο, και αν αυτό έχει όντως συμβεί, ξεκινάμε τη πρακτική διόρθωση στο εδώ και τώρα μας που τις περισσότερες φορές είναι μια επανάληψη του “λανθασμένου” παρελθόντος μας τελεία και φτάνει.
Θα μπορούσα να μιλάω όλη μέρα γι’ αυτό όπως κατάλαβες άνοιξες κουτάκι ή μάλλον τι κουτάκι μπαούλο!
Σορρυ για το μεγάλο σχόλιο…
Καλημέρα!
Δεν ξέρω, δεν μου έχουν μάθει, δηλαδή, πώς να διαφοροποιώ τα συναισθήματα από τις αισθήσεις. Και κατ’ επέκταση τις λογικές διαδικασίες από τις συναισθηματικές. Όλα αυτά πηγάζουν από το γεγονός ότι η ψυχή δεν είναι κάτι σαφώς ορισμένο και μετρήσιμο.
Όπως έχω πει σε άλλο post μου αρέσει η ιδέα ότι η ψυχή είναι κάποιας μορφής ενέργεια. Είναι η πρώτη ηλεκτρική εκκένωση στην καρδιά. Αλλά ως εκεί δεν καταλαβαίνω κάτι παραπάνω και έτσι διακριτικά αποφεύγω να την χρησιμοποιώ πολλές φορές.
Βέβαια καταλαβαίνω πότε χαίρομαι και πότε ντρέπομαι. Αλλά δεν καταλαβαίνω αν το κάνω αυτό αυτόβουλα, είτε θυμάμαι αυτά που μου μάθανε όταν ακόμα ήμουν μικρός. Η ντροπή είναι κάτι που μας το εγκαθιστούν στο μυαλό. Άμα σου μάθαιναν να χαίρεσαι σε όλα αυτά που σήμερα που προκαλούν λύπη, θα καταλάβαινες ποτέ την διαφορά. Δεν ξέρω.
σε ευχαριστώ για το σχόλιο.
Σαφέστατα και μαθαίνουμε από μικροί τι είναι το συναίσθημα. Μας το μαθαίνει ο περίγυρός μας (φίλοι), το περιβάλλον που μεγαλώνουμε (οικογένεια) και επίσης επηρεαζόμαστε πολύ κι από τη κοινωνία στην οποία ζούμε(πχ. διαφορές ανάμεσα σε κράτος της Ν. Ευρώπης και της Β.Ευρώπης), αλλά ο καθένας μας έχει το δικό του τρόπο να διαφοροποιεί τα συναισθήματα… και επίσης το δικό του τρόπο να παίρνει αποφάσεις στην καθημερινότητα.
Στη ζωή υπάρχουν δύο τρόποι να πάρεις αποφάσεις: α)Με βάση τη λογική του μυαλού και β)με βάση τη λογική της καρδιάς.
Είναι δύο διαφορετικοί και ο καθένας μας παίρνει άλλοτε αποφάσεις με τον ένα και άλλοτε με τον άλλο τρόπο – και οι δύο μαζί σε κάνουν άνθρωπο…
Ακόμα κι εσύ έτσι παίρνεις τις αποφάσεις σου (πίνεις καφέ, ενώ η λογική σου λέει “ΜΗ” γιατί μετά θα σε πονάει το στομάχι)!!!
Δεν είναι κάτι που σου το μαθαίνουν όμως, είναι κάτι που προφανώς εσύ χρειάζεται ακόμα να συνειδητοποιήσεις και να διαφοροποιήσεις – ΓΙΑ ΣΕΝΑ.
Ο διχασμός αυτός: “Ν΄ακολουθήσω τη καρδιά ή τη λογική;” είναι επίσης και ο λόγος για τον οποίο γράφτηκαν χιλιάδες βιβλία στο παρελθόν για κοινωνίες που ζούνε μόνο με βάση τη ψυχρή λογική, τους νόμους και τους κανόνες και δεν ακολουθούνε το συναίσθημα (επομένως κάτι τους λείπει για να είναι ολοκληρωμένοι ως άνθρωποι) ή για ανθρώπους που έζησαν μια ολόκληρη ζωή με βάση τη λογική κι έφτασαν σε μία ηλικία όπου νιώθουν πως έχουν σπαταλήσει τη ζωή τους στα γράμματα και στη μάθηση, ενώ δε πρόλαβαν να ζήσουν (Faust).